daj panie wiersz
cenniejszy niż szczęście
poeta nie uczestniczy
w rozpadzie
on tylko zapisuje
dwa światy
jeden wymoszczony w pamięci
drugi który przesuwa obrazy dnia
na wiele sposobów
daj panie wiersz
gdy wystyga czułość
a wstyd
nie mieści się w głowie
ani w pudelku z epoki pomyłek
sąsiadka wróży na dwoje
wadzi się z czasem
o gotowe wzory
przechodzenia
na drugą stronę
liczy rycerzy w Porsche
pod domem
ja tylko proszę
daj wiersz panie
z krwi i ciała na swoją chwałę
aby związać przekleństwa
pragnieniom nadać równowagę
od korzenia po czubki
w moje ręce wplątałeś niebo
przecież jesteś niebem
ziemią i wierszem